Boekverslag: Het Uur Nul
Titel van het boek: Het uur nul
Naam van de auteur: Dirk Bracke
Naam van de uitgever en het jaar van verschijnen: Davidsfonds/Infodok, verschenen in 1996
B: Korte uitleg waarom het boek gekozen is
Ik heb dit boek gekozen omdat het me een zielig verhaal leek en dat maakte me nieuwsgierig. Het leek me ook heel erg interessant om mee te maken hoe iemand heel erg ziek wordt en hoe de buitenwereld daar mee leeft en omgaat. Dat wordt namelijk allemaal duidelijk in het boek. Ik kende de schrijver van het boek niet van eerdere boeken, dus ik kon niet zeggen of het boek leuk was geschreven, maar dat bleek wel zo te zijn.
C: Eerste persoonlijke reactie
Ik vond het boek, zoals verwacht, heel zielig. Je kon erg goed meeleven met de hoofdpersoon. Ook vond ik dat het verhaal op een speciale manier was geschreven. Elk hoofdstuk had als titel een datum. In dat hoofdstuk werd dan vertelt wat er die dag gebeurd was met de hoofdpersoon. Het boek is dus in een soort dagboekvorm geschreven. Toch is het niet elk hoofdstuk zo dat de hoofdpersoon aan het wordt is. Het kan ook zijn dat een goede vriend van de hoofdpersoon in zo'n hoofdstuk aan het woord is. Ik vond het verhaal ook heel erg leerzaam. Je leert veel over het onderwerp aids en je weet nu waar je allemaal op moet letten. Ook zou het verhaal echt gebeurd zijn. Dat maakte het nog leuker om te lezen. Het was absoluut niet saai.
D: Korte samenvatting van de inhoud
Het verhaal gaat over Ben. Ben leidt een rustig leven. Vaak hangt hij met zijn vrienden rond bij het zwembad en dan roken ze af en toe een jointje of drinken een biertje. Op een dag komt Ben een meisje tegen. Hij ziet haar helemaal zitten en uiteindelijk krijgen ze verkering met elkaar. Ben verwaarloost zijn vrienden hierdoor een beetje. Hij heeft geen behoefte meer aan hun, maar heeft meer dan genoeg aan Diana. Zelfs zijn beste vriend ziet hij niet zo vaak meer. Filip, zijn beste vriend, zit helemaal op een andere golflengte. Filip houdt het niet bij een jointje en gaat veel verder. Hij gaat zelfs zo ver tot hij verslaafd is aan de hero?ne. Dat gaat Ben veel te ver. Verder gaat alles zijn gangetje. Ben merkt wel dat hij de laatste tijd heel vaak ziek is en steeds dunner wordt. Hij besluit naar de dokter te gaan en krijgt te horen dat hij seropositief is. Ben's leven stort in elkaar. Hij durft het aan niemand te vertellen. Alleen de reden was al erg genoeg, laat staan de reacties van mensen. Hij maakt het uit met Diana. Hij is bang dat zij ook ziek wordt. Hij vertelt het zijn ouders. Zijn moeder steunt hem, maar zijn vader laat hem compleet vallen. Hij denkt dat Ben homo is en daar kan hij niet mee leven. Hij vindt aids een homoziekte. Hij vertelt het uiteindelijk ook aan Diana. Zij moest het wel weten, want zij kon immers ook besmet zijn. Ze waren namelijk met elkaar naar bed geweest. Natuurlijk wel veilig, maar je wist maar nooit. Gelukkig was Diana niet seropositief, maar ze wou Niks meer met Ben te maken hebben. Ze kon het niet. Het ging steeds slechter met Ben. Zijn conditie nam snel af en uiteindelijk was alleen staan al een veel te grote inspanning. Ook met zijn beste vriend Filip was het niet goed gegaan. Hij was overleden aan een Golden Shot (een dodelijke inspuiting met een overdosis hero?ne of een fatale hoeveelheid te zuivere hero?ne) Ben eindigde uiteindelijk in een ziekenhuis waar nog meer pati?nten met aids lagen. Ben was incontinent geworden en moest zelfs een luier om. Hij was van 65 kilo afgevallen naar een magere 40 kilo. Vlak voor zijn dood kwam tot zijn grote verbazing Diana langs. Hij was heel blij dat hij haar nog had mogen zien. Hij vertelde haar waarom hij besmet was geraakt met het HIV. Op zijn school was een meisje dat van haar vader voor geld met vreemde mannen naar bed moest gaan. Ook op school deed ze dat. Ook Ben was met haar naar bed gegaan. Hij wilde weten wat het was, zodat hij kon opscheppen tegenover zijn vrienden. Dat had hij beter niet kunnen doen, want nu ging hij dus dood aan aids. Ben en Diana namen voor de laatste keer afscheid van elkaar. Ben vertelde Diana dat ze hem moest herinneren als de jongen die hij was toen z e net verkering kregen. Toen ze weg was, pakte Ben zijn koord van zijn badjas, maakte er een strop van en ging zichzelf op. Dit waren zijn laatste woorden: It's better to burn out than to fade away.
Dirk Bracke volgde een handelsopleiding in Sint-Niklaas en werd uiteindelijk postbode, een baan die hij combineert met zijn schrijversschap. In 1988 haalde hij zijn doctorschap wiskunde. Voor hij zijn eerste boek Steen schreef, had Dirk Bracke zijn schrijfkunst al uitgeprobeerd op een paar Vlaamse Filmpjes. Met Blauw is bitter zet hij de toon voor zijn verdere werk, waarin hij onverbloemd maatschappelijke thema's aanpakt. De meeste van zijn boeken zijn controversieel en behandelen bijna uitsluitend onderwerpen over de zelfkant van de maatschappij zoals kinderprostitutie, drugsverslaafde jongeren, aids, echtscheiding, seksueel geweld, afpersing, brutaliteit, oorlog, vandalisme, instellingen en sociale wantoestanden. De beschrijvingen van seks en geweld zijn onverbloemd. Voor hij met schrijven begint, doet Bracke uitgebreid onderzoekswerk rond het thema waarover hij wil schrijven. Zo had hij voor Het engelenhuis maandenlang gesprekken met geïnterneerde meisjes in de gesloten instelling De Zande in Beernem. Een dergelijke aanpak geeft zijn werk een journalistieke toets. De lezer steekt er in elk geval heel wat van op, ondanks het feit dat zijn verhalen zelf choquerend en keihard kunnen zijn. Critici beweren wel eens dat hij op sensatie uit is, maar zijn lezers vinden het prima. Bracke zorgt er wel voor dat elk verhaal - hoe hard en wreed ook - de lezer uiteindelijk achterlaat met een positief gevoel. Bracke is een van de populairste Vlaamse auteurs en zijn boeken vallen regelmatig in de prijzen, vooral bij de jeugdjury's. Een van zijn boeken is Henna op je Huid. Ook gaat hij regelmatig naar scholen bijv. R.S.G. 't Rijks in Bergen op Zoom.
Boek informatie
- Het Uur Nul
- Dirk Bracke
- Vlaams
Handige opties
- Meer boeken van:Dirk Bracke