Boekverslag: Het Uur Nul
Het boek gaat over een tienerjongen, Ben Verhaegen. In zijn school heeft hij een beste vriend, Filip. Nu en dan rookten ze eens een jointje en fantaseerden ze over Nancy. Nancy is een meisje die haar te koop hield in de meisjestoilet in school. Filip was eens gegaan naar haar, maar ze is duur, maar voor Filip was dat geen zorg, omdat hij altijd geld pakte uit de kassa van de computerwinkel van zijn ouders. Ben was zeer jaloers op hem, want Ben had daar geen geld voor. Na school voerde Filip altijd Ben naar huis met zijn brommer, wanneer zee aan rijden waren zagen ze twee meisjes. Ben voelde hem al meteen een beetje verliefd op Diana, een veertienjarig meisje. Maar Filip reed door. Ben en Filip zitten in een soort groepje, met allemaal vrienden. Een van hen is Robbie I. Robbie had al een lange tijd een vriendin Carla, maar die werd op een andere jongen verliefd, dus ze dumpte Robbie voor Thomas. Maar Robbie en zijn groepje pikken dat niet dus ze gaan naar de POP-ZEUS en ze keken rond en Thomas en Carla zaten daar, Diana en Rebecca zaten daar ook. Robbie begon meteen Thomas af te maken, maar toen Ben zag dat Diana daar ook was, liet hij iedereen stoppen. Diana wou Carla helpen, door de andere jongens weg te duwen, maar Robbie duwde met zijn beide handen tegen haar en ze viel. Ben wou haar optrekken, maar dat wou ze niet, en liep weg.
Toen Ben en Filip naar de kermis was, moest Filip weg en gaf Ben de overige jetons dat hij nog had voor de botsauto’s. Toen zag hij dat Diana er ook opzat. Maar zij dacht meteen aan het geval van in de Pop- Zeus en ze stond op en vertrok. Ben ging haar meteen achterna. Ze begonnen te babbelen en Diana had dan de echte Ben leren kennen, en zij voelde meteen dat ze smoorverliefd zou worden op hem. Ben vertelde alles over Filip, want hij gaat nu de verkeerde kant op, want hij begint Brown Sugar te spuiten. Brown Sugar is heroine.
Ze waren zeer verliefd, ze deden alles te samen, en Ben liet het groepje voor wat het was en Filip kon hem niet meer zoveel schelen. Ben dacht zeer veel aan haar en hij was al aan het fantaseren dat hij zou seks hebben met haar, maar wat hij niet wist was dat Diana dat ook wou. Op een donderdagavond was Diana haar moeder niet thuis en Ben mocht komen naar haar, ze had alles gezellig klaargezet, eten gemaakt en ze hoopte dat ze daarna zouden seks hebben. Ben kwam, ze aten en praten wat en daarna gingen ze naar boven, waar ze de hele tijd zaten te knuffelen en Diane en Ben troken beide hun kleren uit, maar Ben had geen condooms mee. Diana wou zeker geen seks hebben zonder condoom. Dus knuffelde ze nog een beetje.
Robbie en de rest van het groepje vonden het helemaal niet leuk dat Ben niet meer met hen optrok en vonden hem maar een mietje. Ben vond dat hij nog eens moest gaan naar hen, dus hij ging, maar ze moesten niets meer van hen weten, tenzij hij kon bewijzen dat hij geen mietje was, door een van hun opdrachten te doorstaan. Die opdracht was dat hij op de spoorweg moest liggen en een trein over hem heen moest laten rijden, maar op het moment dat de trein kwam,
realiseerde hij hem dat hij nog niet dood wou, omdat hij nu veel te gelukkig was.
Dus sprong hij juist op het moment van de spoorweg en vluchtte weg.
Een maand later of zo gingen Ben en Diana samen met Rebecca naar Torhout/Werchter, waar Ben en Diana samen zouden overnachten in een tentje op de weide. Rebecca moest terug naar huis. Ben had deze keer zijn condooms niet vergeten. Dus ’s avonds hebben ze de nacht meegemaakt, waar ze al de hele tijd zaten van te dromen.
Een paar dagen na Torhout/Werchter moest Ben naar de dokter op controle, want hij hoest veel, was altijd duizelig, had altijd diaree, koortsaanvallen en nu had hij nog stippeltjes in zijn keel. Wanneer hij ging vond de dokter dat allemaal raar en dacht misschien aan aids. En de dokter begon meteen vragen te stellen, zoals of hij een vriendin had en of hij met haar vree en of hij een condoom gebruikte. Dan hadden ze een groot gesprek over seropositiviteit en aids. Ben was zeer bang, hij was bang dat hij Diana zou kunnen besmet hebben. Dus hij vond dat hij het meteen moest afmaken. De volgende weken verwaarloosde Ben Diana, ze merkte het op en ging naar hem. Ze hadden een gesprek en hij vertelde dat hij misschien aids had. Ze was meteen gechoqueerd en liep weg. Op 9 november moest Ben terug naar de dokter voor de resultaten! De dokter zei dat hij seropositief was. Ben zakte meteen weg, als hij dacht aan aids dacht hij meteen aan dood! Toen hij thuis was loog hij tegen zijn ouders. Maar aan tafel kreeg Ben een bloedneus, hij liep naar de keuken om het te verzorgen, zijn mama wou hem helpen, maar hij kon het niet meer langer inhouden en hij zei dat hij aids had. Zijn moeder ging meteen zitten en dacht over Ben. Zijn vader zij meteen, “ZIE JE WEL HIJ IS EEN HOMO, AIDS IS EEN TYPISCHE HOMOZIEKTE”. Nu moest Ben meer naar het ziekenhuis voor zijn bloed! Maar ze besloten dan dat het beter zou zijn dat hij daar zou zijn. Hij had veel pijn, woog nog maar 49kilo, en dacht nog altijd aan Diana. Tot zijn verbazing kwam Diana hem opzoeken. Ze vertelde dat ze een andere liefde heeft gevonden. Ben vroeg allerlei intieme vragen, maar Diana kon het niet aan en liep wenend weg. Ben voelde hem ellendig. Maar Diana kwam een week later terug en vertelde dat het uit was met haar lief, omdat hij haar bedroog. Ze hadden een lang gesprek over van alles. Toen Diana besloot om weg te gaan vroeg hij haar of ze zijn kamerjas wou geven. Dat deed ze, en wanneer ze weg was, besloot Ben om zelfmoord te plegen. Hij nam het lint en maakte het vast aan de radiator en maakte er een knoop in bij zijn hals, hij liet zich vallen en het lijnt stond strak gespannen.
Dirk Bracke volgde een handelsopleiding in Sint-Niklaas en werd uiteindelijk postbode, een baan die hij combineert met zijn schrijversschap. In 1988 haalde hij zijn doctorschap wiskunde. Voor hij zijn eerste boek Steen schreef, had Dirk Bracke zijn schrijfkunst al uitgeprobeerd op een paar Vlaamse Filmpjes. Met Blauw is bitter zet hij de toon voor zijn verdere werk, waarin hij onverbloemd maatschappelijke thema's aanpakt. De meeste van zijn boeken zijn controversieel en behandelen bijna uitsluitend onderwerpen over de zelfkant van de maatschappij zoals kinderprostitutie, drugsverslaafde jongeren, aids, echtscheiding, seksueel geweld, afpersing, brutaliteit, oorlog, vandalisme, instellingen en sociale wantoestanden. De beschrijvingen van seks en geweld zijn onverbloemd. Voor hij met schrijven begint, doet Bracke uitgebreid onderzoekswerk rond het thema waarover hij wil schrijven. Zo had hij voor Het engelenhuis maandenlang gesprekken met geïnterneerde meisjes in de gesloten instelling De Zande in Beernem. Een dergelijke aanpak geeft zijn werk een journalistieke toets. De lezer steekt er in elk geval heel wat van op, ondanks het feit dat zijn verhalen zelf choquerend en keihard kunnen zijn. Critici beweren wel eens dat hij op sensatie uit is, maar zijn lezers vinden het prima. Bracke zorgt er wel voor dat elk verhaal - hoe hard en wreed ook - de lezer uiteindelijk achterlaat met een positief gevoel. Bracke is een van de populairste Vlaamse auteurs en zijn boeken vallen regelmatig in de prijzen, vooral bij de jeugdjury's. Een van zijn boeken is Henna op je Huid. Ook gaat hij regelmatig naar scholen bijv. R.S.G. 't Rijks in Bergen op Zoom.
Boek informatie
- Het Uur Nul
- Dirk Bracke
- Vlaams
Handige opties
- Meer boeken van:Dirk Bracke