Boekverslag: Afblijven
Gelezen en afgekeurd: "Afblijven" (Carry Slee)
Dames en heren, kijkt uit! Er is een nieuw boek gesignaleerd (al is 1998 al niet zo nieuw meer ? nu ja, de tijd gaat snel zoals u weet) dat met recht slecht genoemd mag worden. Hoogstwaarschijnlijk hebben velen onder u het ?Jonge Lijsters?-boekenpakket ontvangen met de tamelijk voor de hand liggende opdracht hier enkele boeken uit te lezen. Ongetwijfeld zal u aan de prentenboeken in uw prille jeugd meer plezier hebben beleefd dan aan dit vod ? een kwatong zou zelfs kunnen beweren dat het literaire niveau in het eerste geval een pak hoger was. Als u er de kachel gisteren nog niet mee heeft aangemaakt, haal het dan tussen het brandhout vandaan: ?Afblijven?, een jeugdboek dat handelt over relaties en drugs.
Nu weet iedereen onder u wel dat drugs verslavend werken en dat relaties af en toe eens af en aan springen. Wel, dat heeft mevrouw Slee ook door gehad. Maar daar houdt het op. Verder stelt het script zo goed als niets voor, met enkele ongelooflijk vervelende en clich?matige wendingen (Melissa die eerst niet en dan wel in het ziekenhuis belandt). Hier en daar zowaar een spanningsmoment dat op zo?n gevoelloze toon is beschreven dat je het bijvoorbeeld bijna doodnormaal zou vinden wanneer alle hoofdpersonages tegelijk zouden worden afgeknald - na het lezen van dit boek zou dat me niet het meest verbaasd hebben.
Inderdaad, qua psychologisch en maatschappelijk inzicht lijkt het wel of de schrijfster is afkomstig van een andere planeet en heeft als voorbereiding op het schrijven ??n dag op de aarde doorgebracht. Volledig mensvreemde dialogen en totaal onrealistische situaties zijn hiervan het schrijnende gevolg. Nooit wordt eens even een ander vertelperspectief gebruikt en de tweede verhaallijn komt enkel eens boven op momenten dat elk normaal mens zich met de eerste zou bezighouden.
En dan heeft u de zinsbouw nog niet gezien. Let wel, gezien: lezen is niet nodig om op te merken dat de zinnen in het boek zelden langer zijn dan ??n regel, wat met een dergelijk groot lettertype en een al even klein bladformaat niet veel voorstelt. Verder staat in vier op vijf zinnen het - weinig variabele - onderwerp vooraan. Om nog maar te zwijgen over het werkwoord ?zeggen? waarmee steevast de directe rede wordt ingeleid.
Ik zou me nog even willen afvragen voor welke doelgroep dit boek nu eigenlijk geschreven is. De zinnen zijn zeker en vast op het niveau van een tienjarige geschreven, wat we van het thema niet kunnen zeggen. Maar we gaan ons niet enkel tot negatieve kritiek beperken: het boek heeft een vrolijke kaft en het einde is nog net te genieten.
Om dit stuk niet te lang te maken heb ik nog niks vermeld over de foutjes in het gebruik van de werkwoordstijden, maar ik hoop in elk geval dat u ??n van mijn teksten ooit zo slecht zal vinden als deze roman.
De titel is van die aard dat ik u dit woordspelletje niet kan besparen en dus geef ik het ook maar: ??n goeie raad: van dit boek moet u Afblijven.
Dames en heren, kijkt uit! Er is een nieuw boek gesignaleerd (al is 1998 al niet zo nieuw meer ? nu ja, de tijd gaat snel zoals u weet) dat met recht slecht genoemd mag worden. Hoogstwaarschijnlijk hebben velen onder u het ?Jonge Lijsters?-boekenpakket ontvangen met de tamelijk voor de hand liggende opdracht hier enkele boeken uit te lezen. Ongetwijfeld zal u aan de prentenboeken in uw prille jeugd meer plezier hebben beleefd dan aan dit vod ? een kwatong zou zelfs kunnen beweren dat het literaire niveau in het eerste geval een pak hoger was. Als u er de kachel gisteren nog niet mee heeft aangemaakt, haal het dan tussen het brandhout vandaan: ?Afblijven?, een jeugdboek dat handelt over relaties en drugs.
Nu weet iedereen onder u wel dat drugs verslavend werken en dat relaties af en toe eens af en aan springen. Wel, dat heeft mevrouw Slee ook door gehad. Maar daar houdt het op. Verder stelt het script zo goed als niets voor, met enkele ongelooflijk vervelende en clich?matige wendingen (Melissa die eerst niet en dan wel in het ziekenhuis belandt). Hier en daar zowaar een spanningsmoment dat op zo?n gevoelloze toon is beschreven dat je het bijvoorbeeld bijna doodnormaal zou vinden wanneer alle hoofdpersonages tegelijk zouden worden afgeknald - na het lezen van dit boek zou dat me niet het meest verbaasd hebben.
Inderdaad, qua psychologisch en maatschappelijk inzicht lijkt het wel of de schrijfster is afkomstig van een andere planeet en heeft als voorbereiding op het schrijven ??n dag op de aarde doorgebracht. Volledig mensvreemde dialogen en totaal onrealistische situaties zijn hiervan het schrijnende gevolg. Nooit wordt eens even een ander vertelperspectief gebruikt en de tweede verhaallijn komt enkel eens boven op momenten dat elk normaal mens zich met de eerste zou bezighouden.
En dan heeft u de zinsbouw nog niet gezien. Let wel, gezien: lezen is niet nodig om op te merken dat de zinnen in het boek zelden langer zijn dan ??n regel, wat met een dergelijk groot lettertype en een al even klein bladformaat niet veel voorstelt. Verder staat in vier op vijf zinnen het - weinig variabele - onderwerp vooraan. Om nog maar te zwijgen over het werkwoord ?zeggen? waarmee steevast de directe rede wordt ingeleid.
Ik zou me nog even willen afvragen voor welke doelgroep dit boek nu eigenlijk geschreven is. De zinnen zijn zeker en vast op het niveau van een tienjarige geschreven, wat we van het thema niet kunnen zeggen. Maar we gaan ons niet enkel tot negatieve kritiek beperken: het boek heeft een vrolijke kaft en het einde is nog net te genieten.
Om dit stuk niet te lang te maken heb ik nog niks vermeld over de foutjes in het gebruik van de werkwoordstijden, maar ik hoop in elk geval dat u ??n van mijn teksten ooit zo slecht zal vinden als deze roman.
De titel is van die aard dat ik u dit woordspelletje niet kan besparen en dus geef ik het ook maar: ??n goeie raad: van dit boek moet u Afblijven.
Carry Slee is in 1949 in Amsterdam geboren en opgegroeid. Haar moeder is geestesziek en dat was voor de jonge Carry niet eenvoudig: alles draaide in haar leven om haar moeder. Haar vader kon er niet mee omgaan en vluchtte in zijn werk. Toen ze op de lagere school bij andere kinderen thuiskwam, realiseerde ze zich dat het bij haar thuis anders was dan bij anderen. Zij droeg al jong veel meer verantwoordelijkheden dan de meeste kinderen.
Boek informatie
- Afblijven
- Carolina Sofia Carry Slee
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Carolina Sofia Carry Slee