Ian Stuart
MacLean was de zoon van een predikant, en leerde Engels als tweede taal naast zijn moedertaal Schots-Gallisch. Hij werd geboren in Glasgow maar bracht zijn jeugd grotendeels door in Daviot, in de buurt van Inverness.
Hij ging bij de Royal Navy in 1941, en diende in de 2e Wereldoorlog. Hij werd eerst ingedeeld op de PS Bournemouth Queen, een omgebouwd excursieschip geschikt gemaakt voor luchtafweerkanonnen, en vervulde zijn dienstplicht aan de kust van Engeland en Schotland.
Vanaf 1943 diende hij op de HMS Royalist, een Dido-klasse lichte kruiser. Op de Royalist kwam hij diverse malen in actie. In 1943 op het Atlantische oorlogstoneel, in twee Noordpool-konvooien, en begeleidde hij vliegdekschepen die ingezet werden tegen Tirpitz en andere doelen bij de Noorse kust. In 1944 op het Mediterraanse oorlogstoneel, als onderdeel van de invasie van Zuid-Frankrijk en hielp hij bij het tot zinken brengen van blokkadebrekers bij Kreta en het bombarderen van Melos in de Egeïsche Zee (het verhaal gaat dat MacLean gewond zou zijn geraakt tijdens een kanonneeroefening). En in 1945, op het Verre Oosten-oorlogstoneel, tijdens het begeleiden van vliegdekschepen die ingezet werden tegen Japanse doelen in Birma, Malaya en Sumatra. (MacLean beweerde later dat hij op dit laatste oorlogstoneel gevangen genomen werd door de Japanners en gemarteld, maar dit is door zowel zijn zoon als zijn biograaf betiteld als dronkenmanspraat). Na de Japanse overgave hielp de Royalist bevrijde krijgsgevangenen te evacueren uit de Changi-gevangenis in Singapore.
MacLean werd ontslagen uit de Koninklijke Marine in 1946. Hij ging Engels studeren aan de Universiteit van Glasgow, slaagde in 1953, en ging daarna werken als leraar. Tijdens zijn studie aan de universiteit begon MacLean met het schrijven van korte verhalen, om wat extra inkomsten te verdienen. Hij won een schrijfwedstrijd in 1954 met het zeevaardersverhaal Dileas. De uitgeverij Collins vroeg hem een novelle te schrijven en hij gaf hun Zr.MS. Ulysses, een verhaal gebaseerd op zijn eigen oorlogservaringen ?n die van zijn broer Ian, een Meester Marinier. De novelle was een groot succes en MacLean kon zich al vrij snel geheel wijden aan het schrijven van oorlogsverhalen, spionnenverhalen en andere avonturen.
In de vroege ?60-er jaren, publiceerde MacLean twee novelles onder het pseudoniem ?Ian Stuart? om te bewijzen dat de populariteit van zijn boeken te danken was aan de inhoud, in plaats van aan zijn naam op de kaft. De boeken verkochten goed, maar aangezien MacLean geen enkele poging deed om iets aan zijn schrijfstijl te veranderen, is het heel wel mogelijk dat zijn fans hem makkelijk zullen hebben herkend, ondanks zijn Schotse pseudoniem.
MacLean?s boeken latere boeken werden niet zo goed ontvangen als zijn eerdere en, in een poging zijn boeken bij-de-tijd te houden, verviel hij nog wel eens in ongeloofwaardige plots. Hij leverde ook constant een gevecht met alcoholisme wat uiteindelijk tot zijn dood leidde in M?nchen in 1987. Hij ligt een paar meter van Richard Burton begraven in C?ligny in Zwitserland. Hij is twee keer getrouwd geweest en had drie zoons bij zijn eerste vrouw.Alistair MacLean kreeg een eredoctoraat Literatuur aan de Universiteit in Glasgow in 1983.