Boekverslag: La pierre qui pousse
La pierre qui pousse
Het begin van “La pierre qui pousse” is uitermate geheimzinnig. Het speelt zich ’s nachts af bij een rivier, waar mannen in de rivier aan het werk zijn. Het verhaal speelt zich af in Brazilië, waar een ingenieur, monsier d’Arrast, werkt. Ze moeten naar Iguape en de negers die aan het werk waren wezen hen de weg. Ze waren uiterst vriendelijk. Socrate is de chauffeur van d’Arrast en eveneens een vriendelijke man. Samen rijden ze door het schitterende landschap. In Iguape worden ze heel gastvrij ontvangen en d’Arrast moet de volgende ochtend al naar de burgemeester om te spreken over zijn opdracht. Hij is daar namelijk heen gestuurd voor het ontwerp van een ziekenhuis. De rechter van het dorpje, monsieur Cavalho, komt er ook bij en met z’n drieën maken ze een praatje.
Iedereen in het dorp is opvallend vriendelijk naar hem toe, alleen wat later de politiechef blijkt te zijn vraagt hem vijandig naar zijn paspoort. De burgemeester vindt dit echter absurd en vindt dat de politiechef een straf verdient en dat d’Arrast die straf mag verzinnen. Dit weigert d’Arrast echter, een straf is volgens hem niet nodig.
D’Arras wil een stukje van het dorp zien en dan vooral de hutjes van de arme mensen die er wonen. Hij vraagt de burgemeester wat voor werk deze mensen doen en de burgemeester antwoordt dat ze alleen werk hebben als de ‘hogeren’ hen nodig hebben.
Dan komt Socrate aan met het verhaal over een steen die ter ere van Jezus in een grot wordt geduwd. Niet veel later komt d’Arrast het echte verhaal te weten als hij aan de praat raakt met een inlander. Deze inlander, die hij later le coq noemt, blijkt deze traditie begonnen te zijn. Het stormde namelijk enorm, terwijl hij op zee was samen met een maat. Zijn maat viel over boord en verdronk, hij bad tot Jezus om te overleven. Als hij het zou overleven zou hij ieder jaar een 50 kilo zware steen op zijn hoofd naar de grot dragen. De zee werd kalm en hij hield zich aan de belofte, dus ook dit jaar. Die dag is bijna aangebroken, maar de avond tevoren is er groot feest. Er wordt veel gedanst, veel gegeten en er zijn veel mooie vrouwen. Vele mensen dansen en raken in een soort trance, waaronder le coq.
D’Arrast loopt even weg van het feest en bedenkt dat hij wel eeuwig in Brazilië zou willen blijven, het is er zo mooi.
Voordat het feest echt gaat beginnen, heeft d’Arrast nog een diner met de burgemeester en enkele andere hoge personen. Langzaamaan stroomt het plein vol en de muziek gaat beginnen. Er komt een vliegtuig over, waar iedereen verbaasd over is en als het weg is ziet men dat er een aantal mensen dood zijn. Lichte paniek breekt uit, maar al snel is dat over.
Het spektakel begint, le coq draagt het blok op zijn hoofd en gaat er mee lopen. D’Arrast vindt het helemaal niet leuk meer en wil dat alles over is. Le coq is afgepeigerd en is al een keer gevallen als d’Arrast hem ziet. Nogmaals valt hij en le coq zegt dat hij echt niet meer kan. D’Arrast neemt uiteindelijk het blok over, waarmee hij wankelend naar de kerk loopt. Dus uiteindelijk is de belofte ook dit jaar weer volbracht.
Camus was naast Jean-Paul Sartre en Simone de Beauvoir een van de leidende figuren van het existentialisme. Zijn denken verschilt echter van dat van Sartre waar het de aard van het bestaan betreft: bij Camus staat veel meer het lichamelijke centraal, waar Sartre zich op het intellectuele bestaan toelegde.
Boek informatie
- La pierre qui pousse
- Albert Camus
- Frans
Handige opties
- Meer boeken van:Albert Camus