Boekverslag: Caligula
Samenvatting
Samenvatting en ervaringen
Het centrale idee van het stuk is de zin en de absurditeit van leven en dood. Het genot van het spelen met eigen en andermans angsten en fantasieen daaromtrent. De macht hebben anderen te kunnen pakken met eigen zwakheden en dit op een bijna kindse manier.
(ik moet nog een voorbeeld zoeken)
Dit idee zit verwerkt in de stijl ;het gaat hier om een historisch gegeven in een filosofische context.
Vb.Caligula-Maar je moet weten wat ermee aan te vangen.Wat baat mij een vaste hand,wat baat mij die verbazende macht als ik de orde der dingen niet kan veranderen,als ik de zon niet in het oosten kan laten ondergaan,of ervoor zorgen dat de mensen minder lijden en niet sterven ?Nee,Caesonia,het doet er niet toe of of ik slaap of waak,als ik geen vat krijg op de orde van deze wereld.(blz.21)
In het stuk spelen enorm veel personages mee die allemaal wel een belangrijke functie vervullen in het verhaal:
-Caligula: of ook Gauis,de hoofdrolspeler en heerser over een rijk die na de dood van zijn
zus Drusilla gek wordt ,deze krankzinnigheid wordt een pest voor de bevolking
die wordt gefolterd,bedreigd,?Hij creeert voor zichzelf een wereld van fantasie
waar hij almachtig kan spelen met eigen regels, als een god tussen de mensen
Hij wil voor zichzelf de macht om de orde der dingen te veranderen (elfde tafereel,
Blz. 21
. De pesterijen, de vernederingen gaan zo ver zo dat de uitgeputte en doodsbange
patriciers een moordplan beramen en er uiteindelijk ook in slagen Caligula te
vermoorden als bevrijding van velen.
-Caesonia: handlangster van Caligula,doet alles voor hem (vrouw,maitresse?)
Zij houdt vanCaligula, ze tracht hem te begrijpen, te ondersteunen en zelfs
te volgen in zijn spel.
-Helicon: slaaf van Caligula die ondanks alles trouw blijft aan zijn baas.Hij tracht sussend
met hem te praten, hem te laten nadenken over zijn eigen onbereikbare doelen.
(vierde tafereel; C; Ik wilde de maan. H; Ach zo?.Om wat te doen?)
-Meireia:een oude man die onterecht wordt vermoord door Caligula omdat zijn medicijn wel
eens een tegengif kon zijn. Caligula laat zich hier echt meeslepen in zijn fantasie.
-Scipio: de zoon van Meireia waarvan Caligula een andere reactie verwachtte op de dood
van zijn vader.
Ik koos dit stuk omdat er in de bibliotheek zoveel verschillende stukken waren en ik had eigenlijk niet echt een idee welk stuk ik wilde lezen tot ik daar opeens een opvallend knalroos boekje tussen alle andere zag steken .
Ik nam het en zag dat het van Albert Camus was en omdat wij vorig jaarheb al
de vreemdeling' tijdens de les Frans hadden gelezen, en dat werk me wel aansprak heb ik het meegenomen.
Mijn interpretatie voor het spelen van dit toneel
Decor en belichting
Vier zuilen ,2 aan 2 schuin achter elkaar geplaats om een idee van ruimte te creeeren.
Helemaal achteraan een gebroken wit gedrapeerd gordijn waarachter zwakke geelachtige lichten zorgen voor een schaduwspel.
De rest van het decor zou moeten baden in een zacht en koud licht ; blauwig of groenig ?
Twee decorelementen vervolledigen het geheel ; een zeer grote staande spiegel, bombastisch verguld en een met overdadig donkerrood fluweel en protserig goud versierde pied-de-stal in roze marmer . Daarop een bloementuil met van die dikke bordeaux rode bloemen met bolle knoppen en dikke donkergroene bladeren in een donkere schaal.
Drie stoelen die erg eenvoudig zijn en dus zeker niet de aandacht trekken, in gebroken wit en die als ligbank zouden kunnen doorgaan.
Kleding en uitstraling acteurs
Daar men in de Romeinse tijd tunica's droeg, is de keuze van klederdracht vlug gemaakt.
Ik zie de personages al rondflaneren met eenvoudige tunica's in zachtbeige, grijze, natuurkleurige tinten met accenten in nachtblauw donkergroen of bordeauxrood.
Als schoeisel natuurlijk de Romeinse vetersandalen.
De personages moeten erg wit van huidskleur zijn met accenten op de ogen, hun haar moet kort en rond geknipt zijn (pruiken ) .
Alleen Caligula zelf mag overdadig en bombastisch worden opgemaakt; rouge op de wangen als iemand die altijd erg druk bezig is, ik zou hem zelfs lippenstift durven aandoen als contast met de andere figuren. Daarbij moet zijn mantel, die hij over de tunica draagt ook van donkerrood fluweel zijn met gouden biezen, terwijl de tunica die er meestal onder zit hagelwit zou moeten zijn met gouden band in de taille.(dit vooral voor het gedeelte dat hij op een belachelijke manier danst voor de patriciers)
Haarsnit en schoeisel idem als de anderen met in zijn haar een lauwerkrans van donkergoene bladeren,
Sfeer
Er moet een hele serene sfeer heersen, zeker in het begin, de koelte van een Romeinse villa t.o.v. de warmte buiten moet aan te voelen zijn.
De personages moeten als het ware schrijdend voorbewegen, haast onhoorbaar, half voorovergebogen.
Caligula moet daarentegen druk zijn en met harde en zelfzekere passen stappen.
Hij moet praten met opgeheven hoofd en niet echt oogcontact hebben met diegene waarmee hij praat.
De spiegel moet tijdens het stuk aan bod komen, in kleine en veelvuldige momenten en door Caligula, niet door de anderen.
Samenvatting en ervaringen
Het centrale idee van het stuk is de zin en de absurditeit van leven en dood. Het genot van het spelen met eigen en andermans angsten en fantasieen daaromtrent. De macht hebben anderen te kunnen pakken met eigen zwakheden en dit op een bijna kindse manier.
(ik moet nog een voorbeeld zoeken)
Dit idee zit verwerkt in de stijl ;het gaat hier om een historisch gegeven in een filosofische context.
Vb.Caligula-Maar je moet weten wat ermee aan te vangen.Wat baat mij een vaste hand,wat baat mij die verbazende macht als ik de orde der dingen niet kan veranderen,als ik de zon niet in het oosten kan laten ondergaan,of ervoor zorgen dat de mensen minder lijden en niet sterven ?Nee,Caesonia,het doet er niet toe of of ik slaap of waak,als ik geen vat krijg op de orde van deze wereld.(blz.21)
In het stuk spelen enorm veel personages mee die allemaal wel een belangrijke functie vervullen in het verhaal:
-Caligula: of ook Gauis,de hoofdrolspeler en heerser over een rijk die na de dood van zijn
zus Drusilla gek wordt ,deze krankzinnigheid wordt een pest voor de bevolking
die wordt gefolterd,bedreigd,?Hij creeert voor zichzelf een wereld van fantasie
waar hij almachtig kan spelen met eigen regels, als een god tussen de mensen
Hij wil voor zichzelf de macht om de orde der dingen te veranderen (elfde tafereel,
Blz. 21
. De pesterijen, de vernederingen gaan zo ver zo dat de uitgeputte en doodsbange
patriciers een moordplan beramen en er uiteindelijk ook in slagen Caligula te
vermoorden als bevrijding van velen.
-Caesonia: handlangster van Caligula,doet alles voor hem (vrouw,maitresse?)
Zij houdt vanCaligula, ze tracht hem te begrijpen, te ondersteunen en zelfs
te volgen in zijn spel.
-Helicon: slaaf van Caligula die ondanks alles trouw blijft aan zijn baas.Hij tracht sussend
met hem te praten, hem te laten nadenken over zijn eigen onbereikbare doelen.
(vierde tafereel; C; Ik wilde de maan. H; Ach zo?.Om wat te doen?)
-Meireia:een oude man die onterecht wordt vermoord door Caligula omdat zijn medicijn wel
eens een tegengif kon zijn. Caligula laat zich hier echt meeslepen in zijn fantasie.
-Scipio: de zoon van Meireia waarvan Caligula een andere reactie verwachtte op de dood
van zijn vader.
Ik koos dit stuk omdat er in de bibliotheek zoveel verschillende stukken waren en ik had eigenlijk niet echt een idee welk stuk ik wilde lezen tot ik daar opeens een opvallend knalroos boekje tussen alle andere zag steken .
Ik nam het en zag dat het van Albert Camus was en omdat wij vorig jaarheb al
de vreemdeling' tijdens de les Frans hadden gelezen, en dat werk me wel aansprak heb ik het meegenomen.
Mijn interpretatie voor het spelen van dit toneel
Decor en belichting
Vier zuilen ,2 aan 2 schuin achter elkaar geplaats om een idee van ruimte te creeeren.
Helemaal achteraan een gebroken wit gedrapeerd gordijn waarachter zwakke geelachtige lichten zorgen voor een schaduwspel.
De rest van het decor zou moeten baden in een zacht en koud licht ; blauwig of groenig ?
Twee decorelementen vervolledigen het geheel ; een zeer grote staande spiegel, bombastisch verguld en een met overdadig donkerrood fluweel en protserig goud versierde pied-de-stal in roze marmer . Daarop een bloementuil met van die dikke bordeaux rode bloemen met bolle knoppen en dikke donkergroene bladeren in een donkere schaal.
Drie stoelen die erg eenvoudig zijn en dus zeker niet de aandacht trekken, in gebroken wit en die als ligbank zouden kunnen doorgaan.
Kleding en uitstraling acteurs
Daar men in de Romeinse tijd tunica's droeg, is de keuze van klederdracht vlug gemaakt.
Ik zie de personages al rondflaneren met eenvoudige tunica's in zachtbeige, grijze, natuurkleurige tinten met accenten in nachtblauw donkergroen of bordeauxrood.
Als schoeisel natuurlijk de Romeinse vetersandalen.
De personages moeten erg wit van huidskleur zijn met accenten op de ogen, hun haar moet kort en rond geknipt zijn (pruiken ) .
Alleen Caligula zelf mag overdadig en bombastisch worden opgemaakt; rouge op de wangen als iemand die altijd erg druk bezig is, ik zou hem zelfs lippenstift durven aandoen als contast met de andere figuren. Daarbij moet zijn mantel, die hij over de tunica draagt ook van donkerrood fluweel zijn met gouden biezen, terwijl de tunica die er meestal onder zit hagelwit zou moeten zijn met gouden band in de taille.(dit vooral voor het gedeelte dat hij op een belachelijke manier danst voor de patriciers)
Haarsnit en schoeisel idem als de anderen met in zijn haar een lauwerkrans van donkergoene bladeren,
Sfeer
Er moet een hele serene sfeer heersen, zeker in het begin, de koelte van een Romeinse villa t.o.v. de warmte buiten moet aan te voelen zijn.
De personages moeten als het ware schrijdend voorbewegen, haast onhoorbaar, half voorovergebogen.
Caligula moet daarentegen druk zijn en met harde en zelfzekere passen stappen.
Hij moet praten met opgeheven hoofd en niet echt oogcontact hebben met diegene waarmee hij praat.
De spiegel moet tijdens het stuk aan bod komen, in kleine en veelvuldige momenten en door Caligula, niet door de anderen.
Camus was naast Jean-Paul Sartre en Simone de Beauvoir een van de leidende figuren van het existentialisme. Zijn denken verschilt echter van dat van Sartre waar het de aard van het bestaan betreft: bij Camus staat veel meer het lichamelijke centraal, waar Sartre zich op het intellectuele bestaan toelegde.
Boek informatie
- Caligula
- Albert Camus
- Frans
Handige opties
- Meer boeken van:Albert Camus